GLP, André Rieu, Outback & Tasmania

Lieve allemaal,

Ik dacht schrijf maar weer eens een update en waarschijnlijk de laatste die ik in Sydney schrijf. Want wat gaat de tijd toch snel. Over 19 dagen vertrek ik al naar Nieuw Zeeland en zal ik niet meer terug komen in mijn kamer. Mijn laatste college heb ik ook al achter de rug en het is nu 12 dagen zwoegen in de bieb voor mijn laatste 2 examens. Maar een beetje zwoegen mag ook wel want ik heb weer hele mooie avonturen beleeft de afgelopen 4 weken.

Via de vader van Marthe (een lief vriendinnetje uit Maastricht) hadden we kaartjes voor Andre Rieu in Sydney gekregen. Een goede compensatie aangezien ik de concerten in Maastricht dit jaar zal missen. Maartje en ik hadden ons helemaal opgedoft en op hoge hakken gingen we naar het Acer stadion (Olympic park Sydney) voor de show. Ik had natuurlijk ook niks anders kunnen verwachten met André Rieu maar wat een spectaculaire show was het!Frans had ontzettende goede plaatsen voor ons geregeld en we zaten dan ook front row, rij 8. Maartje en ik waren ongeveer de jongste in het publiek maar dat kon onze pret niet bederven. Ik zat naast een oudere man die een BA er (Bekende Australiër) bleek te zijn. Om de avond nog mooier te maken, mochten we ook nog backstage voor een hapje en drankje en hadden Maartje en ik (onbewust) de stoute schoenen aangetrokken en hebben we een professionele foto met Andre Rieu gemaakt.

Dinsdag 17 mei ging ik naar een speciaal event georganiseerd door The Global Leadership Program, waar ik de afgelopen 3 maanden aan heb deel genomen. De dresscode was cocktail en ‘’thongs’’ waren strikt verboden (de eerste keer dat ik dat hoorde keek ik een beetje raar; hoe weten ze nou of ik een thong draag?! Maar thongs zijn dus teenslippers hier!). Waleed Aly was de gastspreker van de avond en had een inspirerende speech. Van te voren waren er veel gratis hapjes en prosseco en de kans om heel veel nieuwe mensen te ontmoeten in Town Hall van Sydney(erg mooi ‘’oud’’ gebouw). Ter afsluiting zijn we met zijn alle nog naar een Noors feestje geweest aangezien het een Noorse Nationale feestdag was.

Ik word hier met de dag reislustiger en ik had toch wel 1 trip op mijn verlanglijst staan die ik heel graag wilde doen. Namelijk de outback van Australië!!En wat ben ik blij dat ik dit heb gedaan. Samen met Martin (een Noorse huisgenoot van Corine) ben ik in 1 week naar de outback, Melbourne en Tasmanië geweest. Op dinsdag 24 mei namen we het vliegveld naar Ayers Rock (originele naam Uluru). Daar begon onze 3 daagse georganiseerde outback trip. Het vliegen was maar liefs 3,5 uur (1200 KM) en dan ben je pas in het midden van Australië. En elk half uur zag je het landschap veranderen van de vruchtbare, groene regenwouden, Blue Mountains, naar witte zoutmeren en uiteindelijk rood zand en dorre begroeiing. Het bleek dat er normaal 200 ml regen per jaar in de outback valt maar dit jaar was het 800 ml dus alles was intens groener dan normaal.
Na de landing werden we opgehaald door onze tourgids (Shaz) en een bus vol toeristen die hun trip al om 6.00 uur s’ochtends in Alice Springs waren gestart. Toeristen = voornamelijk backpackers en studenten en iedereen was tussen de 18-30. Verder waren er nog 3 Amerikaanse meiden die de naam Amerikaan erg goed aandeden en voor veel vertier tijdens de reis zorgde. We begonnen de dag met een mooie wandeling in de Kata Tjuta en een zonsondergang bij de Uluru. De Kata Tjuta zijn een aantal grote stenen bij elkaar die een rode kleur hebben van ijzer dat uit een andere streek in Australië door de wind wordt vervoerd. Uluru is een reusachtige rotsformatie die ongeveer in het midden van Australië ligt. Na de zonsondergang hadden we een heerlijke BBQ en marshmallows + enge verhalen bij het kampvuur. Het slapen was ook een heel avontuur want we sliepen in swags rondom het kampvuur. Swags zijn een soort grote slaapzakken van tentmateriaal met een matje in. We sliepen dus letterlijk onder sterren en in de outback zie je de meeste sterren op de hele wereld. Ondanks een extra slaapzak en heel veel kleren, heb ik de eerste nacht niet geslapen omdat ik het heel koud had. Maar om 5.30 moesten we ook alweer op voor de zonsopgang bij de Uluru. Gelukkig had ik nog steeds veel energie en heb ik de hele dag geen last gehad van mijn niet slapen nachtje. De zonsondergang was erg mooi maar er waren veel wolken waardoor de zon niet overal goed door kwam. Rond 8 uur gingen we naar het cultureel centrum waar je veel over de geschiedenis van de Aboriginals kon leren. Aangezien ik een vak in Aboriginals volg, vond ik dat erg leuk. Jammer genoeg hadden we maar 30 minuten en dit was veel te kort om alle verhalen te lezen. Na het culturele centrum konden we ervoor kiezen om 5 of 10 km rondom de Uluru te lopen of om de Uluru te beklimmen. De Aboriginals hebben liever niet dat je de Uluru beklimt omdat het best gevaarlijk kan zijn en er al 35 mensen zijn overleden door een val. Normaal zou ik die wens dan ook respecteren maar deze ene keer kon ik het niet laten, ik wilde zo graag weten hoe het er boven op uit zag. Dus met een klein groepje begonnen we de klim. Sommige stukken waren heel steil en er was alleen maar een kleine ijzeren ketting waar je je aan vast kon houden. Na 1 uur klimmen was het uitzicht adembenemend. Naar beneden was nog even een avontuur aangezien je op sommige stukken op handen en voeten moest klimmen en ik ook nog eens kramp in mijn kuit kreeg, maar het was zeker de moeite waard.

Na de wandeling hebben we een lekkere lunch gemaakt en vertrokken we voor de tocht naar Kings Canyon. Het was een tocht van 5 uur maar onderweg vertelde Shaz alles wat we maar wilde weten over de outback en werden er allerlei gekken spelletjes gespeeld. Verder heb ik onderweg wilde Kamelen, Kangoeroes, Dingo’s en een slang gezien! S’avonds weer lekker eten, kampvuur en dit keer een heerlijke nacht geslapen met alle kleren aan die ik bij me had. Om 5.45 stonden we weer naast onze swags want vandaag gingen we een lange wandeling door Kings Canyon maken. De muren van Kings Canyon zijn ongeveer 300 meter hoog en in het dal ligt Kings Creek en de Garden of Eden. Na een fikse klim had je ontzettend mooi uitzicht over de Canyon en omliggende natuur. Na de wandeling nog een lunch en Kamelenfarm en toen in een ruk door naar Alice Springs. In Alice Springs hebben we met de hele groep in een gezellig barretje gegeten en de verjaardag van iemand gevierd.

Op vrijdagochtend zijn Martin en ik om 6.30 opgestaan om nog een wandeling door Alice Springs te maken. Daarna door naar het vliegveld waar ons vliegtuig 2,5 uur vertraging had. Dit was erg jammer aangezien we hierdoor minder tijd in Melbourne hadden. Maar gelukkig konden we op het vliegveld in de tuin in het gras een beetje zonnen en lezen. Vrijdagavond hebben we nog een wandeling door Melbourne gemaakt. Ik heb nog niet zo veel kunnen zien maar ik denk dat Melbourne echt een geweldige stad is met veel cultuur en historie. Gelukkig gaan Toussaint en ik daar 11 juli naar toe.

Zaterdagochtend vlogen we om 8.00 uur s’ochtends naar Hobart (Tasmanië). Het was maar 1,5 uur vliegen vanuit Melbourne maar toch kom je in een compleet andere wereld aan. Tasmanie lijkt heel veel op Nieuw Zeeland en heeft een veel kouder klimaat. Er ligt ook niks tussen Hobart en de Antarctica. Hobart is een stad met veel historie (een van de eerste settlements van de Britten) en er zijn ontzettend veel kunstgalerijen. De stad ligt tegen een berg (MT Wellington) aan en aan de open zee. De landing was spectaculair aangezien de landingsbaan heel kort bij de zee lag dus we echt super laag over de zee vlogen en ik zelfs het water zag bewegen door het vliegtuig. Op zaterdag is er altijd een grote markt op Salamanca plein. Van kunst en kitsch tot lokale delicatessen was er te koop. Helaas hadden we maar 30 minuten om over de markt te lopen want we gingen de MT Wellington beklimmen. Boven op de berg was het die ochtend nog -10 graden en er lag zelfs nog sneeuw. De toch naar beneden was 22 KM en soms heel stijl, glad en glibberig. Na 15 KM had ik ontzettend las van mijn knie en heb ik de bus terug genomen maar Martin heeft de volle 22 KM gelopen. S’avonds nog de echte fish & chips bij de bekendste visbar in Hobart gegeten en vroeg naar bed want op zondag hadden we weer een vol programma. We hadden een dagtour naar Port Arthur geboekt.

We begonnen de dag met 1 uur bezoek aan Richmond, een oud dorpje met een aantal mooie gebouwen en vervolgens door naar Tasmanian National park waar ik de echte Tasmanian Devils heb gezien. De beestjes zien er schattig uit maar ohwee als je ze eten geeft, ze eten dieren met huid, haar EN botten op! Helaas bijten ze elkaar ook en geven ze daardoor een besmettelijke kanker aan elkaar door. Hierdoor is de laatste 10 jaar ongeveer 80 % gestorven en moet er nu serieuze actie ondernomen worden om ze niet te laten uitsterven. Na het park reden we door naar Port Arthur. PA is een historische plek waar de Britten alle gevangen naar toe stuurden. Maar niet zomaar gevangen, je kon al vanaf 8 jaar naar Port Arthur gestuurd worden en soms alleen omdat je een paar schoenen had gestolen. De gevangen moesten hard werken en er ontstond een hele industrie en dorp om de gevangenis heen. Na 3,5 uur rond gelopen te hebben, eindigde we dag met een korte ‘’Devils Kitchen’’ wandeling. Maandag was alweer de laatste dag van de trip en heb ik een grote wandeling door Hobart gemaakt en het Tasmanian Museum and Art Gallery bezocht. Heel veel musea zijn gratis in Australië en bij dit museum kon je zelfs gratis fietsen huren om een tocht langs alle kunstgalerijen te maken.

Al met al een geweldige week die ik nooit zal vergeten! Nu is het wachten tot het volgende avontuur, Nieuw Zeeland! Ik kijk er heel erg naar uit maar aan de andere kant betekend dat ook het einde van mijn tijd aan Macquarie University. Gelukkig zal vanaf 7 juli nog 4 dagen samen met Toussaint in Sydney zijn. Ik denk dat dit het wel weer was en ik ga maar weer gauw door met de oh zo interessante Australische politiek ;).

Liefs,

Zoey

Ps Foto's probeer ik meteen te plaatsen.