Chinese Garden of Friendship, Road trip and Blue M
Door: ZoeyPlanjer
Blijf op de hoogte en volg Zoey
06 Mei 2011 | Australië, Sydney
Lieve allemaal,
Eindelijk weer eens een update! Het is hier zo leuk en ik wil natuurlijk niks missen dus een blog schrijven schiet er dan steeds bij in.
Omdat het weer toch wel echt aan het veranderen is, gaan we steeds meer in Sydney zelf rond kijken dan alleen maar op het strand liggen. Zo besloten Ana, Brianne en ik op een regenachtige zaterdag naar Darling Harbour te gaan. In Darling Harbour kun je heerlijk op het terras zitten en wijntjes drinken, genieten van het uitzicht en vooral lekker mensen kijken. Nadat we dit dan ook hadden gedaan, liepen we per toeval langs de Chinese Garden of Friendship. Aangezien het weer al een beetje was opgeknapt besloten we naar binnen te gaan. Voor 8 dollar mochten we naar binnen en kregen we ook nog Chinese thee en Engelse scones. De tuin was niet super groot maar wel heel mooi. Vooral het contrast met de grote ‘’city’’ als achtergrond is erg mooi. Een gezellige dag dus!
Na een paar stressvolle dagen voor veel studenten (ik doe daar natuurlijk niet aan mee) waren alle essays en presentaties afgerond en kon iedereen van een verdiende rust tijdens de mid-semester break genieten. Dat ‘’mid-semester break’’ klinkt zo lekker Amerikaans en daarbij hoort natuurlijk ook een roadtrip! Nadat ik wat informatie op internet had uitgezocht, besloten Corine, Vegard, Sofie en ik om een Jucy Campervan (knalgroene spaceshuttle) te huren. Waar naar toe?Geen idee! Zolang we maar goed weer hebben en een beetje van Australië kunnen zien. Zo gezegd zo gedaan, en 7 april vetrokken we dan vanuit het koude Sydney op naar het zonnige Noorden!
Onze eerste stop was New Castle. Het weer van Sydney had ons achtervolgd en de lonely planet was niet helemaal realistisch over het ‘’oh zo mooie New Castle’’. Na wat rondvraag bleek dat er niet zo veel te beleven was in New Castle. Dus na een biertje op een verlaten boulevard besloten we op zoek te gaan naar een camping. Twee erg vriendelijke medewerkers van het toeristencentrum vroegen of we legaal of illegaal wilden camperen. En ja wat is een road trip zonder avontuur, illegaal natuurlijk! Blijkbaar doet iedereen dat hier en vindt de politie het niet erg, niet heel avontuurlijk zou je denken. We kozen een mooie plek naast een paar andere campervans vlak naast het strand. Zelfs douche, wc en bbq plaats was aanwezig! Maar wat we niet wisten was dat de lokale bevolking van straatraces houden en dat wij zo ongeveer het startpunt waren. Deze opgevoerde auto’s hielden ons de halve nacht wakker en toen ze eindelijk klaar waren, begonnen om 5 uur s’ochtends bulldozers het strand egaal te maken. Vraag me niet waarom ze dat doen! Dus na een nacht zonder slaap en een ochtend met heel veel regen besloten we snel onze biezen te pakken en hard door te rijden naar het noorden!
Dag twee begon dan wel regenachtig maar aan het einde van de middag waren we in Nelson Bay (Port Stephens) en al snel verdwenen de wolken en werd het zelfs warm genoeg om te zwemmen. In Nelson Bay besloten we om een wandeling te doen in Tomaree National Park. Na een kleine klim omhoog belandde we op een ongelofelijk mooi uitkijk punt over allemaal eilanden en stranden. Er was zelfs een strand waar je bij laagtij van eiland naar eiland kunt lopen, daar een vuurtoren kunt bezichtigen en waar je dan weer snel voordat het hoogtij wordt terug loopt. Hier hadden we die dag geen tijd voor maar is zeker iets om terug te komen als Toussaint hier is.
Na een beetje zwemmen, zonnen en genieten op ons privé strand zijn we verder gereden naar Port Macquarie.
Zaterdagochtend zijn we vroeg op gestaan en stonden we om 8.00 uur s’ochtends bij het Koala Hospital in Port Macquarie. Koala’s zijn gemiddeld 6 uur per dag wakker en zieke kaola’s maar 2 uur per dag. Om 8.00 uur werden ze gevoed en kun je ze enige beweging zien maken. Op het eerste gezicht vond ik de koala’s er uit zien als hele wijze oude beesten. Maar nadat ik ze eens goed bekeken had, leek het alsof ze gewoon knetter stoned waren. Er bestaat ook een mythe dat zegt dat de koala’s high worden van de eucalyptusbladeren die ze eten. Dat bezorgde natuurlijk een aantal hilarische momenten. Het Koala Hospital wordt op gehele vrijwillige basis georganiseerd en ze krijgen geen subsidie van de overheid. Je hoeft niet eens entree te betalen maar een donatie is dan natuurlijk wel op zijn plaats. De meeste koala’s hebben een soa (Chlamydia) of zijn verwond door een auto of hond.
s’Middags zijn we naar Billabong Wildlife Park gereden. Hier hebben we kangoeroes en koala’s mogen aaien, met papegaaien gepraat en heel veel enge slangen gezien. Omdat het heel warm was geworden, besloten we nog een lekkere duik in de zee te nemen. Dit deden we in Cresent Head ( waar ik ook mijn surfkamp heb gehad).
Nadat iedereen weer een beetje uitgerust was, zijn we doorgereden naar Coffs Harbour. De eerste paar dagen hebben Sofie en ik gereden. Ik dacht dat het heel vermoeiend en wennen zou zijn maar dat viel gelukkig reuze mee. Het enige waar ik aan moest wennen is het rijgedrag van die gekke Australiërs hier. Ze hebben totaal geen inzicht en de anders zo vriendelijke mentaliteit zijn ze totaal kwijt zodra ze in de auto stappen. Misschien komt dat omdat ze hier geen rijlessen hebben maar een beetje het Belgische systeem hanteren.
Zondagochtend werden we heerlijk door de zon onze camper uitgebrand en het eerste wat Vegard tegen me zei was; I wanna skydive today! En 3 uur later sprong hij op 14000 feet hoogte uit een vliegtuig. We hebben de video als bewijs en het ziet er geweldig uit. Hij landde op het strand (wat redelijk uniek blijkt te zijn) en het uitzicht was adembenemend. Toch wel iets wat nu hoog in mijn ‘’To Do List’’ staat…
Na de skydive besloten we verder te rijden naar Byron Bay. Ik had over dit kleine dorpje al veel wilde verhalen gehoord en niets bleek minder waar. We belandde op een camping/hostel genaamd The Art Factory en je waande je opeens in de sixties. Ik kreeg een beetje het gevoel zoals het liedje ‘’Hotel California’’ van The Eagles – You can check out whenever you want but you can never leave! Iedereen was ‘’heel relaxt’’ en gekleed in alle kleuren van de regenboog. Geweldig om je vakantie door te brengen maar sommige mensen bleven er denk ik toch iets te lang. We stonden naast 2 Noorse jongens, wat wel leuk was voor Vegard want ja 3 meiden….
Na wat spelletjes in de gezamenlijke campsite besloten we uit te gaan in Beach Hotel. Een erg gezellige avond! De volgende dag moesten we allemaal even bijkomen aan het zwembad maar na een frisse duik zijn we met onze nieuwe buren en nog wat andere mensen uit Sydney, naar het strand gegaan. De standen blijven me hier altijd verbazen, de een nog mooier dan de ander en nergens rommel. Behalve Bondi Beach zijn de stranden ook nooit heel erg druk.
The Art Factory had veel gratis activiteiten (iedere ochtend Yoga) en er was s’avonds altijd iets te beleven. Op maandag was er een heuze talenten show. Er waren veel goede muziekanten en de sfeer zat er dan ook goed in. Na een paar hilarische drankspelletjes met onze Noorse buurmannen en nieuwe Amerikaanse en Engelse vrienden, besloten we naar Cheeky Monkeys te gaan. Een club waar alle backpackers bij elkaar komen, feest paradijs dus!
Op dinsdag besloten we naar Nimbin te gaan. Een super toeristisch stadje met een winkel straat met alleen maar ‘’natuurlijke producten’’. Verder kon je op elke hoek van de straat wiet of special cookies kopen terwijl het politiebureau gewoon in dezelfde straat ligt. Heel bijzonder! Binnenkort hebben ze ook een feestdag daar, Mardi Grass.. record poging met zo veel mogelijk mensen een joint aansteken verbreken! Op de terugweg hadden we een inlandse route langs de Minyon Falls gekozen. Dit was nog wel even spannend omdat we ons hadden verreden en het donker werd. De noorse buurjongens waren ons kwijtgeraakt en dachten dat we een kangoeroe hadden geraakt maar wij hadden gewoon the short cut genomen! De waterval was heel mooi en wederom blijft de natuur mij verbazen.
S’avonds hebben we gezellig met zijn alle spelletjes gespeeld en een paar ‘’big sandwiches’’ genuttigd. Woensdag was het tijd om onze surfskills weer eens te laten zien en op Watego beach hebben we een heerlijke middag gesurft. Het ging bij iedereen wonderbaarlijk goed en het is echt verslavend! s’avonds hebben we gebarbecued bij een zonsondergang aan het strand en de stad nog even onveilig gemaakt. In een lokale bar heb ik het beste biertje ooit gedronken, het had een beetje een lime smaak en werd lokaal gebrouwen.
We zouden eigenlijk maar 2 dagen in Byron Bay blijven maar na 4 dagen zat het avontuur er toch wel echt op. We besloten door te rijden naar Surfers Paradise. Geen aanrader! Zeer hoog Miami gehalte en totaal geen charme. Na twee uurtjes zijn we dan ook snel doorgereden naar Brisbane. Daar hebben we een gezellige laatste avond op de camping gehad en de dag erna hebben we Brisbane centrum bekeken. Brisbane heeft een mooie rivier door de stad lopen (maar ook veel problemen door de overstromingen). In de rivier mag je niet zwemmen omdat er veel haaien in gespot worden. Daarom hebben ze een kunstmatige lagune naast de rivier gemaakt. Verder heeft Brisbane een mooie botanische tuin, een paar overheidsgebouwen en een gezellig centrum. Ik vond Brisbane een fijne stad, niet te klein maar wel lekker rustig. In de middag was het toch echt tijd om richting Sydney te gaan. Corine, Sofie en ik hebben toch mooi 930 kilometer in 1 dag afgelegd. En na 10 dagen was het toch wel lekker om weer in je eigen bed te liggen.
Na de onvergetelijke road trip was het voor mij tijd om te gaan werken. Via een uitzendbureau voor backpackers kwam ik terecht bij een heel leuk echtpaar. Ze hebben een vakantie huis in de Blue Mountains en zochten iemand om elke dag schoon te maken, koken etc. Het sollicitatie gesprek was in hun appartement in Sydney, het appartement ligt recht tegenover Operah house en is echt huge! Op woensdag vertrokken we naar Mount Wilson. Nu had ik natuurlijk wel een klein beetje verwachtingen voor het vakantiehuis maar ik had nooit verwacht dat het zo groot en luxe zou zijn. Ik moest met een golfbuggy door hun ‘’tuin’’ (park!) van huis - naar gastenhuis - naar mijn eigen huisje (cottage)- naar theehuis -naar helipath rijden. De tuinen in Mount Wilson staan bekend om hun prachtige herfstkleuren en rijkheid aan bomen, planten en bloemen. Bijna niemand weet dat op sommige plekken in de Blue Mountains stukjes regenwouden te vinden zijn. Heel vruchtbaar dus. Het werken was ondanks lange uren (8.00 uur- 20.00 uur) prima vol te houden en het echtpaar was heel aardig. Ook waren er 3 Franse jongens van mijn leeftijd aanwezig om de tuin te onderhouden wat natuurlijk wel gezellig (en goed voor mijn Frans) was. Ik mocht ook af en toe met de auto een stukje rijden. Helaas was het weer niet goed dus op de dag dat ik naar Katoomba (three sisters) ben geweest, heb ik door de mist helemaal niets kunnen zien. Maar gelukkig heb ik nog de tijd om daar terug te komen.
Verder heb ik veel nieuwe dingen leren koken (onder andere pompoensalade). Het was heel leuk om alle groenten en kruiden uit de tuin te halen en elke dag verse bloemen op tafel te zetten. Ook heb ik veel mensen ontmoet aangezien er altijd wel bezoek was. In het weekend waren er zelfs 11 gasten vanuit Australië, Amerika en België!De laatste avond was de stroom in mijn huisje uitgevallen waardoor ik in het donker met de golfbuggy naar het grote huis moest rijden, dat was wel even spannend(onderweg reed ik ook nog bijna een possum aan)!
Nu ben ik weer terug in Sydney en zijn de laatste 4 weken van college ingegaan. Iedereen is druk met studeren en ik moet nu ook weer een paar essays schrijven. Ik heb er inmiddels 4 gemaakt en tot nu toe zijn mijn cijfers goed (7, 7.5,8,8)! Ook mijn eerste presentatie zit er alweer op! In juni heb ik tentamens en vanaf 17 juni is mijn uni avontuur afgelopen. Daar vind ik natuurlijk niks ergs aan want 24 juni vertrekken Maartje en ik voor 12 dagen naar Nieuw Zeeland!!! We komen 7 juli weer terug in Sydney en op die dag komt Toussaint ook aan, daar kijk ik natuurlijk erg naar uit!
Voor de rest wil ik Sydney nog veel meer gaan ontdekken en ga ik ongeveer 1 keer per week bij het echtpaar in de stad werken.
Doordat ik tijdens Koninginnedag aan het werk was, heb ik niks meegekregen van de grote oranje gekte hier. Die gekke Nederlanders maken er in ieder geval overal ter wereld een feestje van!
Ik vind het heel erg leuk dat iedereen nog steeds mailt en kaartjes stuurt, dankjewel daarvoor!
Liefs,
Zoey
Eindelijk weer eens een update! Het is hier zo leuk en ik wil natuurlijk niks missen dus een blog schrijven schiet er dan steeds bij in.
Omdat het weer toch wel echt aan het veranderen is, gaan we steeds meer in Sydney zelf rond kijken dan alleen maar op het strand liggen. Zo besloten Ana, Brianne en ik op een regenachtige zaterdag naar Darling Harbour te gaan. In Darling Harbour kun je heerlijk op het terras zitten en wijntjes drinken, genieten van het uitzicht en vooral lekker mensen kijken. Nadat we dit dan ook hadden gedaan, liepen we per toeval langs de Chinese Garden of Friendship. Aangezien het weer al een beetje was opgeknapt besloten we naar binnen te gaan. Voor 8 dollar mochten we naar binnen en kregen we ook nog Chinese thee en Engelse scones. De tuin was niet super groot maar wel heel mooi. Vooral het contrast met de grote ‘’city’’ als achtergrond is erg mooi. Een gezellige dag dus!
Na een paar stressvolle dagen voor veel studenten (ik doe daar natuurlijk niet aan mee) waren alle essays en presentaties afgerond en kon iedereen van een verdiende rust tijdens de mid-semester break genieten. Dat ‘’mid-semester break’’ klinkt zo lekker Amerikaans en daarbij hoort natuurlijk ook een roadtrip! Nadat ik wat informatie op internet had uitgezocht, besloten Corine, Vegard, Sofie en ik om een Jucy Campervan (knalgroene spaceshuttle) te huren. Waar naar toe?Geen idee! Zolang we maar goed weer hebben en een beetje van Australië kunnen zien. Zo gezegd zo gedaan, en 7 april vetrokken we dan vanuit het koude Sydney op naar het zonnige Noorden!
Onze eerste stop was New Castle. Het weer van Sydney had ons achtervolgd en de lonely planet was niet helemaal realistisch over het ‘’oh zo mooie New Castle’’. Na wat rondvraag bleek dat er niet zo veel te beleven was in New Castle. Dus na een biertje op een verlaten boulevard besloten we op zoek te gaan naar een camping. Twee erg vriendelijke medewerkers van het toeristencentrum vroegen of we legaal of illegaal wilden camperen. En ja wat is een road trip zonder avontuur, illegaal natuurlijk! Blijkbaar doet iedereen dat hier en vindt de politie het niet erg, niet heel avontuurlijk zou je denken. We kozen een mooie plek naast een paar andere campervans vlak naast het strand. Zelfs douche, wc en bbq plaats was aanwezig! Maar wat we niet wisten was dat de lokale bevolking van straatraces houden en dat wij zo ongeveer het startpunt waren. Deze opgevoerde auto’s hielden ons de halve nacht wakker en toen ze eindelijk klaar waren, begonnen om 5 uur s’ochtends bulldozers het strand egaal te maken. Vraag me niet waarom ze dat doen! Dus na een nacht zonder slaap en een ochtend met heel veel regen besloten we snel onze biezen te pakken en hard door te rijden naar het noorden!
Dag twee begon dan wel regenachtig maar aan het einde van de middag waren we in Nelson Bay (Port Stephens) en al snel verdwenen de wolken en werd het zelfs warm genoeg om te zwemmen. In Nelson Bay besloten we om een wandeling te doen in Tomaree National Park. Na een kleine klim omhoog belandde we op een ongelofelijk mooi uitkijk punt over allemaal eilanden en stranden. Er was zelfs een strand waar je bij laagtij van eiland naar eiland kunt lopen, daar een vuurtoren kunt bezichtigen en waar je dan weer snel voordat het hoogtij wordt terug loopt. Hier hadden we die dag geen tijd voor maar is zeker iets om terug te komen als Toussaint hier is.
Na een beetje zwemmen, zonnen en genieten op ons privé strand zijn we verder gereden naar Port Macquarie.
Zaterdagochtend zijn we vroeg op gestaan en stonden we om 8.00 uur s’ochtends bij het Koala Hospital in Port Macquarie. Koala’s zijn gemiddeld 6 uur per dag wakker en zieke kaola’s maar 2 uur per dag. Om 8.00 uur werden ze gevoed en kun je ze enige beweging zien maken. Op het eerste gezicht vond ik de koala’s er uit zien als hele wijze oude beesten. Maar nadat ik ze eens goed bekeken had, leek het alsof ze gewoon knetter stoned waren. Er bestaat ook een mythe dat zegt dat de koala’s high worden van de eucalyptusbladeren die ze eten. Dat bezorgde natuurlijk een aantal hilarische momenten. Het Koala Hospital wordt op gehele vrijwillige basis georganiseerd en ze krijgen geen subsidie van de overheid. Je hoeft niet eens entree te betalen maar een donatie is dan natuurlijk wel op zijn plaats. De meeste koala’s hebben een soa (Chlamydia) of zijn verwond door een auto of hond.
s’Middags zijn we naar Billabong Wildlife Park gereden. Hier hebben we kangoeroes en koala’s mogen aaien, met papegaaien gepraat en heel veel enge slangen gezien. Omdat het heel warm was geworden, besloten we nog een lekkere duik in de zee te nemen. Dit deden we in Cresent Head ( waar ik ook mijn surfkamp heb gehad).
Nadat iedereen weer een beetje uitgerust was, zijn we doorgereden naar Coffs Harbour. De eerste paar dagen hebben Sofie en ik gereden. Ik dacht dat het heel vermoeiend en wennen zou zijn maar dat viel gelukkig reuze mee. Het enige waar ik aan moest wennen is het rijgedrag van die gekke Australiërs hier. Ze hebben totaal geen inzicht en de anders zo vriendelijke mentaliteit zijn ze totaal kwijt zodra ze in de auto stappen. Misschien komt dat omdat ze hier geen rijlessen hebben maar een beetje het Belgische systeem hanteren.
Zondagochtend werden we heerlijk door de zon onze camper uitgebrand en het eerste wat Vegard tegen me zei was; I wanna skydive today! En 3 uur later sprong hij op 14000 feet hoogte uit een vliegtuig. We hebben de video als bewijs en het ziet er geweldig uit. Hij landde op het strand (wat redelijk uniek blijkt te zijn) en het uitzicht was adembenemend. Toch wel iets wat nu hoog in mijn ‘’To Do List’’ staat…
Na de skydive besloten we verder te rijden naar Byron Bay. Ik had over dit kleine dorpje al veel wilde verhalen gehoord en niets bleek minder waar. We belandde op een camping/hostel genaamd The Art Factory en je waande je opeens in de sixties. Ik kreeg een beetje het gevoel zoals het liedje ‘’Hotel California’’ van The Eagles – You can check out whenever you want but you can never leave! Iedereen was ‘’heel relaxt’’ en gekleed in alle kleuren van de regenboog. Geweldig om je vakantie door te brengen maar sommige mensen bleven er denk ik toch iets te lang. We stonden naast 2 Noorse jongens, wat wel leuk was voor Vegard want ja 3 meiden….
Na wat spelletjes in de gezamenlijke campsite besloten we uit te gaan in Beach Hotel. Een erg gezellige avond! De volgende dag moesten we allemaal even bijkomen aan het zwembad maar na een frisse duik zijn we met onze nieuwe buren en nog wat andere mensen uit Sydney, naar het strand gegaan. De standen blijven me hier altijd verbazen, de een nog mooier dan de ander en nergens rommel. Behalve Bondi Beach zijn de stranden ook nooit heel erg druk.
The Art Factory had veel gratis activiteiten (iedere ochtend Yoga) en er was s’avonds altijd iets te beleven. Op maandag was er een heuze talenten show. Er waren veel goede muziekanten en de sfeer zat er dan ook goed in. Na een paar hilarische drankspelletjes met onze Noorse buurmannen en nieuwe Amerikaanse en Engelse vrienden, besloten we naar Cheeky Monkeys te gaan. Een club waar alle backpackers bij elkaar komen, feest paradijs dus!
Op dinsdag besloten we naar Nimbin te gaan. Een super toeristisch stadje met een winkel straat met alleen maar ‘’natuurlijke producten’’. Verder kon je op elke hoek van de straat wiet of special cookies kopen terwijl het politiebureau gewoon in dezelfde straat ligt. Heel bijzonder! Binnenkort hebben ze ook een feestdag daar, Mardi Grass.. record poging met zo veel mogelijk mensen een joint aansteken verbreken! Op de terugweg hadden we een inlandse route langs de Minyon Falls gekozen. Dit was nog wel even spannend omdat we ons hadden verreden en het donker werd. De noorse buurjongens waren ons kwijtgeraakt en dachten dat we een kangoeroe hadden geraakt maar wij hadden gewoon the short cut genomen! De waterval was heel mooi en wederom blijft de natuur mij verbazen.
S’avonds hebben we gezellig met zijn alle spelletjes gespeeld en een paar ‘’big sandwiches’’ genuttigd. Woensdag was het tijd om onze surfskills weer eens te laten zien en op Watego beach hebben we een heerlijke middag gesurft. Het ging bij iedereen wonderbaarlijk goed en het is echt verslavend! s’avonds hebben we gebarbecued bij een zonsondergang aan het strand en de stad nog even onveilig gemaakt. In een lokale bar heb ik het beste biertje ooit gedronken, het had een beetje een lime smaak en werd lokaal gebrouwen.
We zouden eigenlijk maar 2 dagen in Byron Bay blijven maar na 4 dagen zat het avontuur er toch wel echt op. We besloten door te rijden naar Surfers Paradise. Geen aanrader! Zeer hoog Miami gehalte en totaal geen charme. Na twee uurtjes zijn we dan ook snel doorgereden naar Brisbane. Daar hebben we een gezellige laatste avond op de camping gehad en de dag erna hebben we Brisbane centrum bekeken. Brisbane heeft een mooie rivier door de stad lopen (maar ook veel problemen door de overstromingen). In de rivier mag je niet zwemmen omdat er veel haaien in gespot worden. Daarom hebben ze een kunstmatige lagune naast de rivier gemaakt. Verder heeft Brisbane een mooie botanische tuin, een paar overheidsgebouwen en een gezellig centrum. Ik vond Brisbane een fijne stad, niet te klein maar wel lekker rustig. In de middag was het toch echt tijd om richting Sydney te gaan. Corine, Sofie en ik hebben toch mooi 930 kilometer in 1 dag afgelegd. En na 10 dagen was het toch wel lekker om weer in je eigen bed te liggen.
Na de onvergetelijke road trip was het voor mij tijd om te gaan werken. Via een uitzendbureau voor backpackers kwam ik terecht bij een heel leuk echtpaar. Ze hebben een vakantie huis in de Blue Mountains en zochten iemand om elke dag schoon te maken, koken etc. Het sollicitatie gesprek was in hun appartement in Sydney, het appartement ligt recht tegenover Operah house en is echt huge! Op woensdag vertrokken we naar Mount Wilson. Nu had ik natuurlijk wel een klein beetje verwachtingen voor het vakantiehuis maar ik had nooit verwacht dat het zo groot en luxe zou zijn. Ik moest met een golfbuggy door hun ‘’tuin’’ (park!) van huis - naar gastenhuis - naar mijn eigen huisje (cottage)- naar theehuis -naar helipath rijden. De tuinen in Mount Wilson staan bekend om hun prachtige herfstkleuren en rijkheid aan bomen, planten en bloemen. Bijna niemand weet dat op sommige plekken in de Blue Mountains stukjes regenwouden te vinden zijn. Heel vruchtbaar dus. Het werken was ondanks lange uren (8.00 uur- 20.00 uur) prima vol te houden en het echtpaar was heel aardig. Ook waren er 3 Franse jongens van mijn leeftijd aanwezig om de tuin te onderhouden wat natuurlijk wel gezellig (en goed voor mijn Frans) was. Ik mocht ook af en toe met de auto een stukje rijden. Helaas was het weer niet goed dus op de dag dat ik naar Katoomba (three sisters) ben geweest, heb ik door de mist helemaal niets kunnen zien. Maar gelukkig heb ik nog de tijd om daar terug te komen.
Verder heb ik veel nieuwe dingen leren koken (onder andere pompoensalade). Het was heel leuk om alle groenten en kruiden uit de tuin te halen en elke dag verse bloemen op tafel te zetten. Ook heb ik veel mensen ontmoet aangezien er altijd wel bezoek was. In het weekend waren er zelfs 11 gasten vanuit Australië, Amerika en België!De laatste avond was de stroom in mijn huisje uitgevallen waardoor ik in het donker met de golfbuggy naar het grote huis moest rijden, dat was wel even spannend(onderweg reed ik ook nog bijna een possum aan)!
Nu ben ik weer terug in Sydney en zijn de laatste 4 weken van college ingegaan. Iedereen is druk met studeren en ik moet nu ook weer een paar essays schrijven. Ik heb er inmiddels 4 gemaakt en tot nu toe zijn mijn cijfers goed (7, 7.5,8,8)! Ook mijn eerste presentatie zit er alweer op! In juni heb ik tentamens en vanaf 17 juni is mijn uni avontuur afgelopen. Daar vind ik natuurlijk niks ergs aan want 24 juni vertrekken Maartje en ik voor 12 dagen naar Nieuw Zeeland!!! We komen 7 juli weer terug in Sydney en op die dag komt Toussaint ook aan, daar kijk ik natuurlijk erg naar uit!
Voor de rest wil ik Sydney nog veel meer gaan ontdekken en ga ik ongeveer 1 keer per week bij het echtpaar in de stad werken.
Doordat ik tijdens Koninginnedag aan het werk was, heb ik niks meegekregen van de grote oranje gekte hier. Die gekke Nederlanders maken er in ieder geval overal ter wereld een feestje van!
Ik vind het heel erg leuk dat iedereen nog steeds mailt en kaartjes stuurt, dankjewel daarvoor!
Liefs,
Zoey
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
